In mijn vorige blog heb ik jullie meer vertelt over mijzelf en de rol die mijn perfectionisme heeft gespeeld in mijn weg naar mijn burn-out. Nu wil ik jullie meenemen in de klachten die ik achteraf gezien volledig genegeerd heb. Klachten die eigenlijk hele duidelijke stresssignalen waren.
Stresssignalen
Moe thuiskomen na een dag werken, last van hoofdpijn of prikkelbaar zijn…. Hier hebben we allemaal wel eens last van toch? Maar komt dit af en toe voor of heb je hier regelmatig last van? Dit soort klachten kunnen voorbeelden zijn van stresssignalen. Deze eerste spanningsklachten zijn belangrijk om dan serieus te nemen. Als jij deze eerste signalen herkent en (even) tijd neemt om hiervan te herstellen, dan merk je dat ze gauw weer afnemen en je voldoende energie hebt om de volgende dag er weer tegen aan te gaan.
Maar wat als dit soort klachten vaker voorkomen en je ze negeert, dan is er kans dat je te maken krijgt met langdurige, ongezonde stress. Uiteindelijk kan dit leiden tot dat moment dat de klachten hun tol gaan eisen en je accu leeg raakt. Een burn-out kan dan een gevolg zijn en het kost dan veel tijd om hier weer van te herstellen. Dus laat het niet zover komen en neem je eerste stresssignalen serieus.
Voor mij
Nu ik dit zo aan het schrijven ben, realiseer ik mij ook dat dit wel heel makkelijk gezegd is. Herken stresssignalen en neem dit serieus. Maar als dat zo makkelijk was, dan hadden ook niet zoveel mensen stressklachten met nu steeds vaker een burn-out tot gevolg. Ik denk persoonlijk dat heel veel mensen namelijk stresssignalen niet herkennen, niet serieus nemen of denken dat het er gewoon bij hoort. Het zijn vaak ook klachten die we linken aan bijvoorbeeld een griep, vermoeidheid of gewoon een drukke periode. In mijn geval was het dat in combinatie met mijn eigen gedachten en overtuigingen die het wegcijferden.
”Niet mopperen, maar gewoon doorgaan. Er zijn mensen die het zwaarder hebben”.
“Ik ben alleen maar een beetje moe. Ik neem wel een weekje vakantie en dan ben ik er wel weer”.
“Ik kan toch niet ziek zijn, ik heb een gezin en een baan.”
“Ik kan toch geen nee zeggen omdat ik een beetje moe ben”.
Dit zijn nog maar enkele gedachten die door mijn hoofd gingen. Maar achteraf gezien heb ik op deze manier zoveel signalen genegeerd of weggestopt. In het jaar voor mijn burn-out heb ik volgens mij standaard de vraag “Hoe gaat het met je?” beantwoord met: “Gaat best goed. Erg druk, maar ja wie is dat niet tegenwoordig. Hoort er bij”.
Maar ja, ik weet nu wel beter…. Als nu iemand regelmatig aangeeft dat hij/zij het druk heeft, vraag ik hier nu wel op door. Want hoe lastig het voor sommigen ook voor te stellen is, voor iedereen is ‘druk’ een eigen beleving. Wat voor de een (te) druk is, ervaart de ander als nog totaal niet druk. Probeer hier geen oordeel over te hebben, maar neem het eens serieus. Heb je een vriend/vriendin, partner of collega die regelmatig dit benoemt, vraag eens door. Is diegene echt druk of ervaart hij/zij druk. En hoe zit het met jezelf? Geef jij vaak aan dat je druk bent?
Volgende blog
In mijn volgende blog ga ik verder door over stresssignalen, welke signalen er bij mij waren vooral in het jaar voor mijn burn-out. En voor nu, om af te sluiten, een quote om eens bij stil te staan:
The time to relax is when you don’t have time for it
