Een blog over hoe ik mij nu voel. Dat alles wat er nu speelt me raakt.
De afgelopen dagen merk ik dat ik me soms wat verdrietig voel. Door de berichten in het nieuws en op sociale media, de verhalen in mijn praktijk en van mensen om me heen en ook door wat ik gewoon thuis merk. De gevolgen van Corona worden steeds meer voelbaar en dit raakt mij. Ik was eigenlijk de hele tijd nog redelijk nuchter, wel veranderingsmoe van het steeds weer aanpassen aan de nieuwe maatregelen, maar het ging wel. Kon ook nog wel wat voordelen zien, hoe raar dit misschien ook klinkt. Doordat ook veel dingen niet meer kunnen, hoef je ook minder en ik merk dat ik dit best fijn vind.
Media
Maar toch doen alle berichten, die toch allemaal wel heel negatief zijn, wat met me. Waar we vorig jaar maart nog echt het “Samen doen” konden voelen en ervaren, lijkt dit nu ver weg. Er komt weerstand, uiteenlopende meningen en worden politici gezien als boemannen. En heel eerlijk, ik ben het ook niet altijd met ze eens, maar dan probeer ik me in te beelden dat ik in hun schoenen zou moeten staan. Wetende dat wat er ook besloten wordt, er altijd commentaar is. Dat je het nooit goed kunt doen… Dat lijkt mij echt zwaar en dan ben ik blij dat ik die beslissingen niet hoef te nemen en kan ik niet anders dan respect hebben voor wat zij elke dag, 24/7 moeten doen en mee te dealen hebben.
Praktijk
In mijn praktijk merk ik ook echt de gevolgen van het afgelopen jaar. Stress, burn-out, hoge werkdruk, eenzaamheid, vermoeidheid, depressie & angsten zijn klachten die ik dagelijks hoor.
Zowel kinderen als (jong)volwassen die moe binnenkomen, worstelen met hun (school)werk, die vriendjes missen en de structuur & uitdagingen van school. Hele dagen online les of werk, het vele thuiszitten en het missen van vrienden, maken het voor iedereen pittig.
Dankbaar
Naast dat het me allemaal raakt, ben ik ook extreem dankbaar. Dat ik kinderen, (jong)volwassenen, ouders, werkgevers en arbodiensten kan helpen, begeleiden of kan ondersteunen. De vraag naar hulp neemt echt toe en ik ben blij dat ik hierin van waarde kan zijn. Dat ik een kind weer met een lach zie of iemand met stressklachten weer met meer positieve energie weg zie gaan.
Let op jezelf & elkaar
Dus alsjeblieft let een beetje op jezelf & elkaar. Wees een luisterend oor. Knuffel je kinderen eindeloos. Vraag eens echt aan elkaar hoe het gaat. Sta open voor een andere mening en in plaats van boos te worden, kun je ook eens nieuwsgierig zijn naar die andere mening. Laat hoge verwachtingen los, het feit dat we elke dag weer doorkomen is nu al een prestatie op zich. Ga lekker even naar buiten en blijf bewegen. Lees wat minder nieuws en probeer elke dag even stil te staan bij wat goed ging.
En lukt het je allemaal even niet, wees dan niet te streng voor jezelf. Misschien heb je een lieve partner/ouder/vriend(in) die een jou een luisterend oor kan bieden en praat even lekker van je af. Gun jezelf een avondje met een mooi boek of een warm bad. En wil je graag hulp, weet dan in ieder geval dat je altijd contact met mij op mag nemen, Wie weet kan ik je helpen en kun jij straks ook weer met meer positiviteit en vertrouwen verder.
