Wat is dat toch met deze maand?
Het is soms zo tegenstrijdig. Alles ziet er zo mooi uit. Overal zijn lichtjes, versieringen, kerstbomen en dan afgelopen weekend wakker worden met sneeuw buiten. Ik zag weer een konijntje zijn koppie onder een bosje in onze tuin uitsteken, terwijl de sneeuwvlokjes op hem neerdwarrelen. Het is bijna idyllisch. Kan hier inmiddels ook heel blij van worden. Even intens van genieten.
Maar aan de andere kant spelen bij mij emoties ook onverwachts vaker op deze maand. Het zijn kleine momenten die me dan overvallen. Door een nummer op de radio, voel ik weer de arm van mijn moeder om me heen terwijl ze tegen me zegt dat ze trots op me is en schieten de tranen alweer in mijn ogen omdat ik haar zo mis.
Ik zie de blije gezichtjes van mijn kinderen tijdens de mooie wandeling van “the midnight walk” maar zie ook het hospice en denk aan wat zich daar af kan spelen.
Ik zie oudere echtparen samen wandelen langs De Vecht en denk aan de ouderen die nu alleen thuis zitten.
Ik denk aan de stappen die ik het afgelopen jaar heb gemaakt en hoe blij ik ben dat ik nu mag doen wat ik wil doen, maar denk ook terug aan alles wat er is gebeurd om hier te komen.
Elk jaar heb ik dit en vond ik dit lastig. De emoties die heen en weer gaan. Dit jaar is het anders. Ik vind het goed! Deze emoties mogen er zijn. En realiseer ik mij dat dit ook mooi is. Het houdt me ook bewust en in balans. Ik weet al een paar jaar dat ik HSP ben en dat dit dus ook bij me hoort en ik dus een manier zal moeten ontdekken hoe ik hier voor mezelf het beste mee om kan gaan. Ik ben me dus gaan afvragen wat ik hiermee kan & wil doen. Blijf ik ermee rondlopen of kan ik daadwerkelijk ook iets doen? En dat laatste ben ik gaan doen. Dit doe ik nu door bijvoorbeeld te vragen of mijn opa ‘alleen’ is met Kerst of al ergens naar toe kan. Ik stuur een kaart via het Nationaal Ouderenfonds naar ouderen die alleen zijn. Ik laat het mezelf toe om verdrietig te zijn omdat ik mijn moeder mis en breng een mooi kerststuk naar haar graf. Maar probeer ook meer te kijken naar wat ik allemaal wel heb en de (kleine) geluksmomenten te zien. Dus kijk ik naar blije gezichtjes van mijn kinderen, durf ik te genieten van het mooie plaatje in mijn tuin, ga ik leuke dingen doen en kijk ik echte “feel good” kerstfilms (met dan natuurlijk weer de nodige tranen op het einde).
Misschien herken jij je wel in mijn verhaal, of juist helemaal niet. Ben daarom ook erg benieuwd naar hoe jullie deze maand ervaren? Hoe jullie omgaan met bijvoorbeeld emoties of alle drukte. Misschien heb je wel een vraag aan mij. Laat het me maar weten! Mag natuurlijk ook via een PB/mail of app.
