Ken je dat gevoel dat je naar een film kijkt en merkt dat je er emotioneel van wordt? Het kriebelt in je buik, er lopen tranen over je wangen en toch heb je nog geen idee waardoor dit komt. “Het is toch een mooie film? Waarom komen de tranen?” zijn vragen die door je hoofd schieten.
Ik had dit dus ook een paar weken terug. Mijn man stelde voor om de film “The Greatest Showman” te kijken en ik weet dat ik nog niet gelijk enthousiast werd door dit voorstel. Eerst maar eens de trailer bekijken. En nog was ik niet overtuigd, maar een alternatief kon ik zo snel ook niet bedenken. Dus de film werd aangezet.
Al binnen enkele minuten werd ik al helemaal meegezogen in de film en was ik onder de indruk hoe mooi het eigenlijk was. Naar mate we verder keken, voelde ik dat deze film anders was dan anders. Normaal kijk ik tussentijds nog wel even een keer stiekem op mijn telefoon of pak ik nog even wat te drinken. Nu niet! Ik kon letterlijk niet stoppen met kijken. Ik voelde kriebels in mijn buik bij elk nummer dat gezongen werd en, als hoogsensitief persoon niet moeilijk, leefde ik volledig mee met alle rollen in de film.
Tegen het einde van de film was ik zelfs al wat teleurgesteld dat de film bijna was afgelopen. En toen kwam de finale…… Een prachtig “happy end” waarbij het nummer “This is me” werd gezongen. Kippenvel liep over mijn armen en de tranen biggelden over mijn wangen. Ik was verbaasd dat dit gebeurde en kon het nog niet plaatsen. Verstopte zelfs een beetje mijn gezicht toen mijn man naar mij keek. Tijdens de aftiteling zag mijn man toch de tranen en vroeg me wat er was.
En ineens… Daar viel het kwartje. Deze film liet alles zien en horen wat ik ook eigenlijk altijd al wilde. Jezelf durven zijn. Jezelf laten zien maar ook gezien worden. Je bent goed zoals je bent…. En dit alles past precies bij mijn coachingspraktijk Echt ik. Ik wil ook dat mensen bij mij leren wie ze écht zijn, zichzelf durven zijn en dat dat goed is. En zo werd het kijken van een film, die ik in eerste instantie niet eens wilde kijken, een onvergetelijk moment.
“I am who I meant to be, this is me!”
